Büyük Yazı Yazma

Esma 2. Sınıfa giden Giresunlu bir kız çocuğuymuş. Zekâsı ve üstün yeteneği dillere destanmış. Ailesi ve arkadaşları onu çok seviyormuş. Ayrıca Esma kendisini aşırı iyi olduğunu hiç kabul etmezmiş. Fakat arkadaşları onu hep iyi olduğuna inandırmaya çalışırlarmış. Ama yine de Esma kendisinin iyi olduğunu hiç kabul etmezmiş. Ta ki bir yıl geçinceye kadar. Bir yıl geçip de diğeri gelince arkadaşları artık Esma’ya aynı şeyi hatırlatmaya kalkmış ve bağırmış: -Yeter! Demiş. Artık burama kadar geldi. Esma kendisinin iyi olduğunu kabul etmiyorsa ona artık hatırlatmamıza hiç gerek yok, demiş. Sonra da Esma’nın evine gitmişler. Fakat dokuz yaşında ki Selin buna karşı çıkmış arkadaşlarına şöyle demiş;

 - Durun durun bize bu yakışıyor mu? Hem belki Esma kabul etmemekte haklıdır belki, demiş. Işık Selin’ e hak vermiş. ‘’Selin doğru söylüyor’’ demiş. Filiz, Yağmur ve Rüya kabul etmiş. Fakat Sevgi hala kızgınmış. Koşa koşa Esma’nın evine gitmiş. Tam kapıyı çalıyormuş ki Selin onu durdurmuş ve bağırarak şöyle demiş.-Sevgi dur dur. Çok saçma davranıyorsun. -Yaptığın doğru bir şey değil. Fakat o an sesi duyan Esma dışarı çıkmış. Daha sonra Selin ona her şeyi anlatmış. Esma’nın yaşları boşaldı. Ama bu duruma Sevgi hem üzülmüş hem de yaptığı şeyden utanmış. Sonra Esma; -Ben çok üzgünüm özür dilerim, demiş. Ve sonra Sevgi öne çıkmış şöyle demiş; -Asıl ben özür dilerim Esma. Senin hiçbir suçun yok hepsi benim suçum. Esma bütün arkadaşlarına gülümsemiş. Hepsinin özrünü kabul etmiş. Daha sonra ömürlerinin sonuna kadar arkadaş kalmışlar.

Elif Nisa Bodur