TATMİN OLMAYANLARA

Karanlık örtüden yakılmış beyaz çarşafa

Kundaktan bilenmiş kırmızı tuğlaya

Hasırdan edeplenmiş tüylü halıya

Benzerinden türememiş ne varsa

Kendi çağında kavrulsun.

 

Hardan eşeğe, geleden sürüye

Kaderden kadara ve kedere

Kitaptan ayrı kalan 1. Mısranın hergelesine

Karanlık örtüyü gece bilmeyen kadara

İçinden ve dışından küfürler savur.

 

İki bahar arasında kükreyene

Ve iki bahar arasında sıkılana

Ve kışa sitem edip yaza burun kıvırana

Beyaz çarşafı gün' yağan karı eş' bilmeyene

Kendi sevabından baharlar yaşat.

 

Gözünü dünyaya açıp, ciğerini havaya

Dört ayakla başlayıp, çifter çifter çoğalana

Kalbine moloz yığıp, zihninde çıkar gözetene

Tuğlayı bir binanın duvarında arayana

Davul zurna çalıp şiirler okut.

 

Yokluktan yolculanıp varlığın her zerresine

Açlıktan gocunmayıp bağımsızlığını ar bilene

Hasırı unutmayıp kilimden eli nasırlanana

Kutlu yürüyüşüne yıldız hibe edip gurur duyana

Başının üstünde yer tut.

Oğuz Erkeman