Derbent Boğazı’na iyice yaklaştıklarında kar, boran, tipi şiddetini artırır. Develerin ayakları tutmaz, kaymaya başlar. Köylülerin aklına gelen devecilerin başına gelir ve develerle birlikte uçuruma yuvarlanırlar. Musa , Veli ve Süleyman önce develerini sonra da kendilerini kurtarmak isterlerken vakit bir hayli geçmiş ve gece olmuştur. Kar ve tipiden, soğuktan korunacak yer bulamayıp, develerini de kurtaramadan soğuktan donup ölmüşlerdir. Olayın ertesi günü oradan geçmekte olan Kulalı ayakkabı yolcusu uzaktan bunların ölüsünü görüp Derbent köyüne haber verir. Köye 4-5 km uzaklıkta bulunan “Derbent boğazına” gelen köylüler küreklerle karları aça aça cesetleri bulurlar.

Devenin birisinin ayağı kırılmış, diğerleri ise sağlamdır. Musa, Veli ve Süleyman’ın etrafında kargalar (kuşlar) uçuşmaktadır... Kervancıların cesetleri önce Derbent köyüne getirilir. Kimlikleri ve Gölemezli köyünden oldukları iyice anlaşılınca, köylerine götürülerek cesetler ailelerine teslim edilir.

Bu acı olay üzerine Denizli, Buldan ilçesine bağlı Derbent köyünden Ayşe ve Fatı adlarındaki kişiler hemen bir ağıt yakarlar. Bu ağıdın sözleri de gün geçtikçe dilden 
dile, telden tele dolaştıkça, halk arasında yaygınlaşır. Herkes tarafından yıllardan beri söylenip durur. 

Derbent deresine duman bürüdü 
Yedi devesiyle Musam yürüdü 
Musa’mın ciğeri mos mor (oldu) çürüdü 

Derbent dereleri dar geldi bana 
Vadesiz ölümler zor geldi bana 

Derbent deresine çıvgınlar esti 
Elimi kolumu poyrazlar kesti 
Feleğin bizlere neyimiş kastı

Derbent dereleri dar geldi bana 
Vadesiz ölümler zor geldi bana 

Derbent deresinden biz de geçelim 
Sılaya varmaya yollar açalım 
Deve kirasından biz vazgeçelim 

Yıkıldı develerim kaldıramadım 
Tutuldu dillerim söyleyemedim 

Derbent deresinde üç yiğit buydu 
Musa’mın gözlerini kargalar oydu 
Musa’mın öldüğünü anası duydu 

Ağlasın ağlasın anam ağlasın 
Ötkün pesereyimi duda bağlasın 

Derbent deresinde bir bölük koyun 
Musa’mın elbisesini hamamda soyun 
Musa’mın öldüğünü yolcuya sorun 

Ağlasın ağlasın anam ağlasın 
Ötkün tülülerimi duda bağlasın 

Derbent deresinde develer katar 
Musa’mın ölüsü çaylarda yatar 
Kula’nın yolcusu gel bize kurtar 

Derbent dereleri dar geldi bize 
Vadesiz ölümler zor geldi bize 

Devrent deresini kar gene bastı
Sağımdan solumdan tufanlar esti 
Sılada kavuklum umudu kesti 

Devrent dereleri dar geldi bana 
Ecelsiz ölümler zor geldi bana 

Devrent çayları da arpayla doldu 
Veli oğlanın gözlerini kargalar oydu 
Ala canlı iken de kabire kondu 

Ağlasın ağlasın anam ağlasın 
Benim kara mayamı kimler bağlasın 

Devrent dereleri kan ile doldu 
Musa’mın gözünü sansarlar oydu 
Elim üşüdü de bedenim buydu 

Devrent dereleri dar geldi bana 
Ecelsiz ölümler zor geldi bana 

Devrent’e varmaya mecal kalmadı
Yoldan geçen atlılar bizi almadı
Dünyanın malında gözüm kalmadı

Yatırdım devemi kaldıramadım 
Tecellim böyleymiş ben bilemedim 

Evimizin önünde bir dönüm avlı
Avlının içinde kır atım bağlı

Musa’mı sorarsan bir evin oğlu 
Yanmadık mı kaldı bu yiğitlere 
Cennet mekan olsun bu şehitlere 

Arkayı dayadım sarı kayaya 
Yükümü yüklettim tülü mayaya 

Canımı değiştim kayma paraya 
Ağlasın ağlasın anam ağlasın 
Tülü besireğimi duda bağlasın 

Devrent deresinde kar bulamadım 
Yıkıldı devemi kaldıramadım 
Kalmışım ben tufanda kurtulamadım 

Devrent dereleri dar geldi bana 
Ecelsiz ölümler zor geldi bana 

Değirmene vardım yükümü yıktım 
Kaldırdım kafamı havaya baktım 
Ben bu tatlı canı ucuza sattım 

Kudretten karadır Musa’mın kaşı
Her daim böyledir feleğin işi 

(Yöresi: Denizli; yayımlayan: Mustafa SUBAKAN)