Ne Ağlarsın Benim Zülfü Siyahım Türküsünün Hikayesi

Aşık Daimi (İsmail Aydın) dede ve atası Erzincan'ın Tercan ilçesinden gelme İstanbul doğumlu bir halk aşığımız. Aşık Daimi, 1950 yılında İstanbul’dan ayrılarak Tercan’a yerleşti. Özellikle bu yıllar, yörede duyulduğu ve sevildiği dönemdir. Aynı zamanda kendisinin de aşıklık geleneğini yörede pekiştirmesine fırsat olmuştur. 1962’den sonra yeniden İstanbul’a dönen Daimi ölümüne dek orada yaşadı, geçmişi dolayısıyla Tercanlı Daimi olarak anıldı.

Aşık Daimi'nin Kazım isminde Devrimci bir oğlu varmış. Devrimci Kazım 12 Eylül öncesinde terör olaylarına katılmış bir gençti. 06.11.1981 yılında Pülümür Kırmeşe de çıkan çatışmalardan birinde vurulmuş, öldürülmüştü. Kazım'ın anasının gözlerinin yaşı dinmez olmuş, her gün oğlu Kazım için ağlar dururmuş. Birgün Aşık Daimi oğlu için ağlayan eşini teselli etmek için bu türküyü yazmış denmektedir. Oysa www.malumatfurus.org adlı sitede bu iddianın yanlış olduğu bildirilmektedir. Denilmektedir ki; bu türkü Aşık Daimi tarafından "“Ne Ağlarsın Benim Zülfü Siyahım” türküsü, söz yazarı Aşık Daimi (İsmail Aydın) tarafından oğlu Kâzım Aydın’ın ölümü üzerine eşine yazılmamıştır. Türkü, Aşık Daimi tarafından 1965 yılında, oğulunun ölümünden yıllar önce kaleme alınmıştır. 

Evet, türkünün sözleri Erzincan yöresinden Aşık Daimi tarafından kaleme alınmıştır. Âşık Daimi’nin kızı Yadigar Aydın Orhan, türkünün babası tarafından 1965 yılında annesi için kaleme alındığını belirtir.

Ayrıca, bu türkünün düzenleme tarihi net bir şekilde bilinmektedir. Türkü düzenlemesi, (aşağıda yer alan düzenleme kaydından da görülebileceği üzere) 3 Şubat 1979 tarihinde Mine Yalçın tarafından yapılmıştır.

Aşık Daimi’nin oğlu Kâzım Aydın ise 1981 yılında ölmüştür. 1965’te sözlerinin kaleme alınmış olması ve 1979’da TRT kayıtlarına girmesi nedeniyle, şiirin Aşık Daimi tarafından oğlunun ölümü üzerine yazıldığı iddiası asılsız hâle gelmektedir. 

Ne Ağlarsın Benim Zülfü Siyahim,
Bu Da Gelir Bu Da Geçer Ağlama.
Göklere Erişti Figânım Ahım, 
Bu Da Gelir Bu Da Geçer Ağlama.

Bir Gülün Çevresi Dikendir Hardır, 
Bülbül Har Elinde Ah İle Zardır.
Ne Olsa Da Kışın Sonu Bahardır,
Bu Da Gelir Bu Da Geçer Ağlama.

Daimi'yim Her Can Ermez Bu Sırra,
Gerçek Kamil Olan Yeter O Nura. 
Yusuf Sabır İle Vardı Mısır’a,
Bu Da Gelir Bu Da Geçer Ağlama.